We hadden gisteren al onze wensen voor het ontbijt opgegeven bij Margaret en dat had ze uitstekend geserveerd. We zijn meer dan tevreden. Eerst nog uit deze gribusbuurt , maar dan komen we in Boston zelf en wordt het nog leuk, zien dat zemzichzelf nog " The port to Europe" noemen. Het is een stadje met inham van de North Sea, the Wash, heet die inham. Dan gaan we het vlakke land weer in. Marsh gronden zijn dit en dat is overgebleven nadat de turf afgegraven is. Nederlanders hebben d.m.v. dijken nog geholpen om dit land bewerkbaar te maken, en net als de Marsh gronden bij Toronto, die de Branmpton Marsh wordt genoemd, zijn ook deze gronden als de groentekamer van Engeland...Venkel, broccoli, sla, bonen, uien het was er allemaal langs de kant. Ook nogal wat auto's met Pools kenteken, ook daar!

Het zijn vandaag geen rechte wegen, "winding" zoals de Engelsen zeggen. Dat komt wel lekker uit, want de wind is aardig aan het blazen en niet uit een voordelige richting voor ons. We gaan over de Welland rivier.. we hebben allebei al eens de grote sluizen van het Welland kanaal gezien, en weten nu hoe die aan zijn naam komt.

In Spalding stoppen we voor koffie, het duurde even voor we werkelijk iets leuks hadden gevonden, maar het lukte! Oei, oei heerlijk gebak ! Wat volgens de eigenaar heupwiegend en handenwringend werd geserveerd, zelf gemaakt door de dames in de zaak. Hij was daar nu twee jaar en had daarvoor in Grimbergen gewoond, maar omdat zijn vrouw !! Uit Engeland kwam en weer terug wilde, was ie samen met haar en dochter!! Hier deze zaak begonnen...ja, je kan je vergissen.... Niettemin heerlijk gebak!

Verder gaan we, duurt vandaag een beetje langer als we denken, maar rond 3 uur zijn we toch in het centrum, en kijken ervan op. Mooi plein, willen daar ook wat eten en komen uit bij de Wagamama, hebben we in het verleden ook al eens gegeten, maar of we hetnweer een keer gaan doen? Bezoeken daar nog de kathedraal, kijken naar een plek waar we Maggie, met volle bepakking neer kunnen zetten. Maar dan worden we zelf al aangesproken door een stel die met de kanthedraal te maken hebben: " Waar komen jullie vandaan? Wat komen jullie doen? Wat is de totale reis en waarom op een tandem? Er moest ook een foto gemaakt worden ... ze waren namenlijk met een nieuwe bezoekerswervingsactie bezig en hadden dus al deze gegevens nodig... en JA, natuurlijk wilden ze op Maggie passen. Later werden we dan ook behoorlijk uitgewuifd toen we weer vertrokken. We gaan onze WS host opzoeken die te zuidwesten van Peterborough zit. Peterborough heeft veel fietspaden die door de stad gaan , veel sluizen dus ook, stel je voor dat je direct op de weg rijd... of dat er motoren of brommers op gaan.. d'r op en d'r af maar weer... het wordt later en later.. ik had gezegd dat we tussen 5 en 6 uur aan zouden komen.. Toen we over de snel-rond weg liepen, heb ik maar even opgebeld dat we daar nu zaten, dat we echt onderweg waren.....

En verder gaan we, komen bij een heel nieuw terrein met industrie, ook nieuwe wegen en een 'bridleway'? Geen idee, eerst ga ik daarop, maar denk niet dat we goed zitten.. gaan terug en eens vragen aan een bewaker in een hokje, (heeft anders toch niets te doen) Die vertelde dat we inderdaad goed zaten op die bridleway. Stukkie fietsen en weer sluizen, stukkie fietsen en weer sluizen, stukkie fietsen... dan ziet Lies een man zwaaien. "Heb je teruggezwaaid?" vraag ik, en kijk die richting uit. Een oudere man, laarzen, hoed op , met een landrover, en nu wijst ie in een richting.. het was onze gastheer en stond daar te wachten op '2 ladies on a tandembike'... en DIE kant moesten we op.... hij reed ons voor! Bij een kruising stond ie te wachten en reed toen voor naar een prachtige oude 'Rectory' , stelde zichzelf voor als George met zijn vrouw Shue.. hun zoon Martin had de site van Warm Showers en had de hele wereld befietst.. Europa , Azie, Afrika... en zat nu in een vluchtelingenkamp als de leider van een verdeelwinkel van goederen in Thessaloniki, in Griekenland. Zij namen zijn 'host-zijn ' voor hun rekening. Leuke mensen, kregen eerst thee, daarna werd onze slaapplaats gewezen: allebei een slaapkamer met een 2-persoonsbed! Toen we tegen George zeiden dat we wel bij elkaar op de kamer konden,... werd dat meteen verworpen door George op een toon die geen tegenspraak dulde... oke..dan maar.

Gedouched en wel komen we aan het diner, kregen een gang, en hup mee : in de Landrover naar hun andere zoon die op dat moment in een combine zat, was aan het oogsten, koolzaad en vond het geweldig als ie visite kreeg in zijn combine. ( zei George) Nou dat was ook zo! Eerst Lies een rondje en daarna was het mijn beurt. Twee jaar geleden was ie op het bedrijf gekomen en had dan toch besloten om boer te worden, tot grote blijdschap van zijn vader. Zijn moeder vond het niet een geweldig plan, hij had een goede baan, bij Unuversal Pictures in London. Maar dat vind ie toch wel een hele stressbaan en genoot meer van het landleven. Omdat ie toch wist hoe het buiten de boederij werkte, kon op vergaderingen behoorlijk zijn mond opentrekken en voor de boeren de beste deals eruit te halen...

Dit hadden we toch ook niet verwacht dat we nog eens op een combine zouden zitten! Koolzaad werd er geoogst, wat ik nooit had verwacht dat de oogst hiervan zwart ziet , en deze oogst bevatte 45 % olie! Goh... we hebben zoveel koolzaad gezien gedurende onze reis...Nadat we weer thuis kwamen kregen we nog een rondleiding door de natuurlijk! naast gelegen oude kerk, vandaar die rectory! een dessert, nog een praatje en om 10 uur was het bedtijd!

Wat weer een bijzondere dag....

,