Van Anna Paulowna naar IJmuiden.. 78 km.

Kwart voor 10 vanochtend mijn fiets opgetuigd en nog even naar de buurvrouw gedag zeggen,, daar kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn helm vergeten was, maar was nog dichtbij.

Lies en Loek waren samen te tandem verder aan het optuigen die door Nic al geprepareerd was door mijn zadel erop te zetten en andere voordragers. Om half 11 reden we de middenweg op en hadden al heel gauw weer het ritme te pakken. Het moet altjd weer wennen, het is een heel gevaarte met ook nog bepakking..

We rijden via 't Zand en de Bosweg naar de Duinenrand waar we de LF 1 oppakken, de fietsroute die door de duinenrand zo naar IJmuiden voert. het is prachtig weer en het gaat als een tierelier. Rond een uur of 12 vinden we onszelf aan een heerlijk appelgebak in Bergen aan Zee. Wel hebben we al even tegen elkaar gezegd "goh, wat kraakt ie he?"...

Maar we gaan weer lekker verder en genieten, ook hier is Nederland mooi. Delen alweer veel verhalen op die fiets en voor we het weten komen de sluizen in het zicht. Dan zeg ik: "kraakt ie nou erger?" Maar Lies vond van niet.. totdat we even stopten voor een appeltje en ze de fiets eens goed bekeek... er zaten scheuren aan weerszijden van de zadelpen! De bovenste frame buis doormidden {bijna..} oei, oei... das helemaal niet leuk... Even daarna staan we te wachten voor een open brug en vraag ik aan een fietser of ie bekend was in IJmuiden, Dat was ie en reed ons voor naar een goeie fietsenmaker.. fijn. Die constateerde dat ie dat niet kon maken maar dat we bij Albatros banden moesten zijn dat ze daar ook goed konden lassen..

3 uur was het en om half 5 moesten we bij de boot zijn, we hadden nog even. Bij de bandenzaak hebben we even op ons probleem gewezen en gelijk ontfermde zich daar een medewerker over onze fiets.. hij zou dat wel even fiksen! Even maakte ie ons nog aan het schrikken omdat ie toch niet hoopte dat het een aluminium fiets zou zijn, dan was er niets meer te redden... gelukkig, hij bleek echt van staal. Daar ging ie met veel voortvarendheid mee aan de slag. Schuurde aan deze kant en aan die kant, laste aan deze kant en aan die kant en daar kon ons zadel er weer op...NIET! had de doorgang van de zadelpen met al dat gelas behoorlijk dichtgelast.. uitgeboord en nee toch niet helemaal.. een stuk van de zadelpen af.. en ja, dat ging! Ondertussen was er wel een hotenmetoot van het kantoor bij hem gekomen en gevraagd waar ie mee bezig was! ze hadden het daar al hartstikke druk dus "geen tijd voor zulke klusjes". Onze monteur verblikte of verbloosde niet van hem, maar had wel gezegd dat ie het maar van zijn pauze af moest halen.. Oei... Maar even later reden wij toch met een tandem weg die niet meer kraakte!!! op naar de ferry.. waar we hem gelijk in mochten rijden en onze hut op zochten. we kunnen in de relaxmodes... lekker eten .. een glaasje , de vakantie is begonnen!