Met zijn 20 -en allemaal naar dat kleine restaurantje.. ik heb wel gedacht : wat zijn we begonnen.. natuurlijk duurt het hier allemaal veel langer alsdat Canadezen gewend zijn in een restaurant, en dan zijn de porties ook niet groot... en de prijzen wel... Gelukkig viel het allemaal mee en het was super lekker. goeie tip van onze chef!

Dan vandaag nog naar de Zee, net zaten we op de fiets en Rita juichte dat haar achterwerk niet meer zeer deed... Dat is mooi, maar als ik andere gezichten zie, is dat niet bij iedereen zo.

Eerst gaan we met Tom nog even naar het begijnhof in Brugge, voor het weer overspoeld zal worden met toeristen. Toen we later weer naar onze fietsen liepen, liepen er al twee groepen achter vlaggetjes aan... voor onze boot is ook een groot parkeerterrein waar al die bussen geparkeerd staan... het zijn er iedere keer veel!

Wij zoeken de buitenkant en gaan onderweg naar Damme.... water drinken, toiletstop en verder gaan we. we gaan koffiedrinken bij een oud Klooster. allemaal kunst om het gebouw.. iets voor de happy few misschien? er stond een Lotus, Ferrari en Porsche geparkeerd. Maar toen we om appelgebak vroegen, was dat alleen verkrijgbaar in de tearoom die alleen in het weekend geopend was.... Er zat een stel al aan een tafeltje die gedekt was met [alleen] placemats, die moesten naar andere tafels.. enorm klantvriendelijk!

In Blankenberge was het druk, mooi weer en veel mensen op het strand en op de boulevard.. Wij , Cock en ik , lopen de Pier op, komen zo ver mogelijk en vragen daar iemand om foto's te nemen, het einde van het traject... vragen daar bij een kassa of we nog naar boven mogen, er is daar ook een restaurant.. is nog gesloten, anders moeten ze er extra personeel voor aannemen en dat is te duur...flexibiliteit..alom! Flaneren dan maar.. we hebben twee en een half uur hier. We gaan naar een restaurant wat uitkijkt op een verhuizing met hoogwerkers... Nog even naar het oude Blankenberge , weg van al die flats en dan komen we weer in de rust van het platteland... Le Plat Pays volgens Jacques Brel.

Borrelen aan boord en met elkaar doornemen dat het toch wel geweldig is geweest dat er niet veel gebeurd is , Sharon is twee keer gevallen, maar die lijkt daar patent op te hebben, en we hebben toch vaak genoeg in de remmen moeten knijpen om de voorganger niet te raken! nee, er is gewoon niets gebeurd en dat met zo'n groep waarvan de meesten niet veel aan fietsen doen. Daar moest weer op gedronken worden.

We krijgen instructie over het protocol voor de laatste ochtend en er zijn speeches over en weer, gezellig. Bovendien maakt onze Alf, de chef , van de laatste avond nog een hoogstandje. Gezellig!